Ikuto mocno ją przytulił, opatulając dziewczynę swoim ciałem. Chciał, aby wiedziała, że przy nim może się czuć bezpiecznie, nie jest niczym zagrożona, z żadnej strony. Odetchnął głęboko. Zapach jej włosów przeszył jego nozdrza.
"Bo widzisz... bardzo Cię kocham" pomyślał. Nie dał rady jednak wydobyć z siebie głosu. Nie chciał, aby ich relacje rozsypały się przez te słowa. Nie były to zwykłe dwa słowa. Wiązały się z odpowiedzialnością, do której należało podchodzić bardzo ostrożnie.

- Tak - wstał spokojnie, traktując to jako coś przyziemnego, normalnego. Jednak gdy tak dotknął się jej ciała i zaczął rozpinać jej sukienkę... przebiegł po nim tajemniczy dreszcz. Nie umiał tego zidentyfikować, ale starał się zachować spokój.
- Już - powiedział gdy sukienka została rozpięta na plecach. Kawałek jej nagiego ciała był rozkoszą dla jego oczu.

I tu sytuacja była utrudniona. Bo Ikuto nie zamierzał patrzeć na ciało kobiece roznegliżowane od stóp do głowy. Ale gdy widział ciało Nanami... to już było co innego. Dlatego, mimo że odruchowo się obejrzał za siebie, zerkał na Nanami, nie mogąc się powstrzymać w męskiej głębi serca. Zastanawiał się, dlaczego dziewczyny w dzisiejszych czasach są takie śmiałe. W gimnazjum Nanami nigdy przed nim nie zrobiła takiego numeru. A teraz?
- Nie ma za co...

Wtedy dopiero mógł na nią spojrzeć bardziej spokojny okiem. Uśmiechnął się delikatnie, aby rozwiać wszelakie krępacje związane z wydarzeniem sprzed chwili. Chłopak przeciągnął się, obserwując bacznie jej ciało. Było niesamowicie kobiece i Ikuto dostrzegł to już, gdy zobaczył ją tam w sklepie.
- Przepraszam... jestem nieprzyzwyczajony do zmiany czasu - przyznał.

Wcale nie miał na myśli pójścia już do hotelu czy do Hisashi. Po prostu nie chciał być nieuprzejmy. Była przyzwyczajona do jego wyciągnięć we wszystkie strony, ale nie chciał być niegrzeczny.
Chociaż... wydawało mu się, że powinien wrócić do Hisashi. To nie fair, gdy ją zostawia samą na tak długo. Przytaknął Yoru, który odgadnął jego myśli, aby do niej poleciał. Nie chciał, aby stało się coś złego. W końcu się nią opiekuje. [Yoru zt]
"Że co?!" chłopak mało co się nie zakrztusił. Przełknął ślinę i resztę substancji w swoim gardle, wpatrując się w Nanami z niedowierzaniem. Skąd... skąd w ogóle to pytanie?
- Nieeeeeee... - pokręcił przecząco głową. Uśmiechnął się wesoło do Nanami.

"Aha. W tym sensie."
Znów poczuł się zasmucony, jednak dzielnie trzymał wesołą minę. Nie chciał, aby coś po nim podejrzewała. Chciał do tego podejść naprawdę poważnie, a co za tym idzie: stosunkowo nie za szybko. Nanami to bardzo wrażliwa dziewczyna, nie chciał nic zepsuć.
-  Nie, nie miałem - podkreślił słowo zaprzeczające.
- Tak jak mówiłem, żaden dotyk poza Twoim mi nie odpowiada.
Uśmiech Ikuto był istnie rozbrajający. Krył się za tym podtekst, ale Ikuto udawał, jakby go nie było.

- Przecież nie będę kłamał - spojrzał na nią unosząc wysoko brwi. Kłamstwo jest złe i nie powinno się go stosować. Chyba że robi się to dla czyjegoś dobra. A dobrą intencją Ikuto było dowartościowanie Nanami. A jak czerwona, to i piękniejsza się od razu robiła. Chłopak ziewnął, zasłaniając usta dłonią. Sam nie był pewien, czy się gdzieś nie prześpi,a  jeszcze tyle do zrobienia...

Ikuto? Koci leń, któremu nie chciało się ruszać kobiet ze szkoły. Lepiej było się w nie nie zagłębiać, serio. W jakimkolwiek znaczeniu tego słowa, nie było to zbyt przyjemne doświadczenie. Chłopcy w szkole zawsze opowiadali, ile to już lasek przelecieli, że już mu się rzygać chciało od tych opowieści.
- Dobrze, już nie będę - położył się z powrotem na jej łóżku. Jak tak dalej pójdzie, to na nim zaśnie, a nie może.