- Nigdy nic od niego nie chciałem - dodał, dla jasności. Dla Ikuto ojczym był wcieleniem zła, do którego naprawdę rzadko się odzywał. Przychodził, gdy musiał, robił to, co dostawał w rozkazach do wykonania. Niszczył dziecięce marzenia, których nigdy niszczyć nie chciał, ale nie miał większego wyboru.
Aż do tej pory.
- Dam sobie radę i bez niego.

Ikuto zaczął rozmyślać nad swoim życiem. Z niedokładnie wiadomego powodu przyszły mu refleksje na ten temat. Naprawdę chciał się ożenić z Nanami, no! Najchętniej miałby z nią dwójkę lub trójkę dzieci, pieska, kotka, dom z ogródkiem, będąc szczęśliwymi rodzicami z normalną pracą. Tylko czy Ikuto nie zablokuje w ten sposób drogi do marzeń Nanami? Kolejne obawy...
- Mam nadzieję, że nie napotkam zbyt wielu przeszkód.

- Dzięki - uśmiechnął się do Nanami. Właśnie leżał sobie przy jej ciele, patrząc prosto na jej twarz. Od razu czuł się przy niej bezpieczniej.
- Cieszę się, że Cię spotkałem... - szepnął i..przytulił się do jej nogi. Ciepło...

Chłopak przymknął oczy, rozkoszując się jej ciepłem. Zawsze uważał, że jest wyjątkowa, a przytulanie się do Nanami należało do jego niezapomnianych doznań. Chłopak uśmiechnął się.
- Nee... nie chciałabyś w przyszłości założyć rodziny...? - spytał cicho. Trochę pobocznie zmierzał do tematu... ale chciał poznać jej zdanie na ten temat.

Zastanowił się nad tym dłużej, mimo że odpowiedź znał. Nie chciał źle ułożyć swojej wypowiedzi.
- Chciałbym - skinął głową.
- Chciałbym być szczęśliwy z moją rodziną - potwierdził, zamykając oczy przy nodze Nanami. Bardzo wierzył, że to mu się uda, i to nie tlyko w sowim pokoleniu. Jeśli uda mu się odnaleźć ojca... wszystko ułoży się jeszcze lepiej niż w założeniach.
- Z Tobą - wyszeptał.

Zastanowił się nad tym. Tak, w sumie Nanami miała rację. Zarówno w mowie o szczęściu, jak i tym drugim. Bo na śniadanie zdążył niewiele zjeść i jego brzuch zaczął się odzywać...
- W sumie moje śniadanie jak zwykle nie było normalnym śniadaniem - westchnął cicho, kręcąc głową. Mimo że był do tego dość przyzwyczajony przez los, skoro miał okazję lepiej jeść, to lepiej byłoby dla niego, żeby zjadł w końcu normalnie.

- Chętnie - przytaknął spokojnie. Domyślił się, że pewnie wyjdą gdzieś do miasta, przecież nie będą jeść w szkolnej stołówce. To też by nie było takie złe, gdyby nie fakt, że Ikuto nie był tu uczniem, a z racji azjatyckiej urody zwróciłby ogromną uwagę wśród większości uczniów. Uczennic.
Lepiej nie ryzykować.

Nie może. No bo co to będzie, jeśli do pokoju włamie jej się jakiś, nie daj Boże, zboczeniec? Nie może sobie na to pozwolić. Przecież tyle złych ludzi czai się na naszym kroku w dzisiejszym świecie...
Ikuto wstał spokojnie z łóżka Nanami i przeciągnął się. Zapominając o swoich obowiązkach, postanowił spędzić przyjemnie ten czas z Nanami. Przecież jest tam Yoru, co się może stać? Na pewno absolutnie nic.