-Wan wan wan wan wan wan wan wan- wyjaśniła najdokładniej jak potrafiła. Od teraz będzie musiała stać się najlepszą kotką na ziemi. W jej oczach pojawiły się małe iskierki, jak u dzieci które mają zamiar coś zbroić. A kiedy już się nauczy...wtedy...
***
-Wychodzę kochanie, nyan- Yoru ubrany w porządny garnitur podniósł swoją walizkę w kształcie rybki.
-Miłego dnia nyan. Tylko po pracy wróć od razu do domu. Jeszcze znowu opijesz się mleka nyan- Z kuchni wyłoniła się Hisashi w niebieskim fartuszku z wyszytą rybką. Teraz zamiast rogów miała kocie uszy, pod nosem dumnie sterczały wibrysy a kręgosłup kończył się białym, puszystym ogonkiem.
-Pa pa tato nyan- sześć jednakowych chłopców z kocimi uszami pomachało charze na pożegnanie.
-Zapomniałeś śniadania nyan- pisnęła mała dziewczyna z takim samym ogonkiem jak matka. Podbiegła nieśmiało do małej istotki podając mu rybę zawiniętą w gazetę.
-Oh! To karp nyan. Jak dobrze mnie znasz- rozczulił się próbując podnieść przysmak. Udało mu się to za trzecim podejściem.
-Daj siebie wszystko kochanie, nyan!- Hisashi schyliła się by dać mu buzi w policzek...
***
-Waaaaan- westchnęła rozmarzona układając dłonie tak jak robią to kotki. Otrząsnęła się po dłuższej chwili po czym wyciągnęła swój rysunek spod ręki chłopaka. Chuchnęła kilka razy na palec i przetarła nim miejsca w którym najintensywniej użyła ołówka. Gdy uznała że ma wystarczająco dużo grafitu dorysowała sobie coś na kształt kocich uszu.

Ostatnio edytowany przez Hisashi (2012-09-01 23:47:35)

-Wan, wan!- Kiwnęła głową na potwierdzenie jego słów. Bycie kotem nie może być takie trudne, póki co nie spotkała żadnego któremu by to nie wychodziło. Ciekawe tyko czy ta radę wyczyścić się "pod ogonem", była dość rozciągnięta, mogła podrapać się stopą za uchem ale nigdy nie próbowała zgiąć się aż tak. Okaże się później.
-Wan?- Hisashi wbiła swój wzrok w charę oczekując szczegółowych instrukcji.

Hisashi zerknęła przez okno, chyba są już niedaleko, będzie musiała zabrać się do pracy, akurat teraz kiedy zakochała się po raz pierwszy. Jej pani mówiła że to przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie, ale dlaczego akurat podczas zadania. Zerknęła na kocią charę. Podobała się jej, z tą rozczochraną czupryną i sterczącymi uszami. Zarumieniła się lekko napotykając złociste oczka istotki, po czym natychmiast spuściła wzrok i usiadła z powrotem na swoim miejscu. Ciekawe czy ją polubi, w końcu nie jest najładniejszą kotką. Nie miała futerka ani wąsów, nie mogła nawet pomachać ogonkiem. Skuliła się lekko skupiając się na swojej niskiej samoocenie.
Z resztą ciekawe kiedy wreszcie wylądują. Wychyliła się żeby zerknąć staruszce przez ramie.

Kiedy zostało tylko kilka minut do lądowania, miły głos poinformował o tym pasażerów w kilku językach, między innym japońskim. Kobieta wyciągnęła na chwilę zegarek ze swojej torebki.
-Alice już pewnie czeka. - uśmiechnęła się. Zerknęła jeszcze do tyłu, ale zaraz popatrzyła groźnie na swojego męża.
-A ty swoje. Przestań jeść, bo to z ciebie wyduszę. - zastrzegła. Starszy pan przełknął ślinę i kawałek kurczaka i odłożył go. Z jego żoną nie było żartów. Samolot zaczął lądować na lotnisku w Paryżu. [zt]

Chłopak uśmiechnął się nikle, jednak jego głowę terroryzowały aktualnie różne myśli. Co ich czeka? Czy "misja" naprawdę będzie taka trudna i drastyczna, żeby o niej nawet nie wspominać? Co będzie musiał zrobić? Im dłużej o tym myślał, tym gorsze miał przeczucia, ale postanowił sobie zostawić te przemyślenia na później.
Samolot wylądował. Yoru ledwo przytrzymał się kosmyków Hisashi, ale dał sobie radę. I on zyskał przeczucia właściciela, bo zaraz na niego spojrzał, jakby czytał mu w myślach. [zt]