W końcu z tłumu zmęczonych biznesmenów i poddenerwowanych rodzin wyłoniła się grupka ciemno ubranych ludzi. Mężczyźni w czarnych garniturach zatrzymali się przed chłopakiem kiwając niechętnie głowami, jakby bali się że ktoś może ich na tym przyłapać.
-Wybacz nam spóźnienie, mieliśmy mały problem z przesyłką.- Wyjaśniła wysoka kobieta, zbliżając się do Ikuto. W przeciwieństwie do swoich towarzyszy była ubrana w jasny, beżowy płaszcz który tworzył miły kontrast między ponurą czernią garniturów. Spod pilśniowego kapelusika typu budka wystawały kosmyki ogniście czerwonych włosów, które zgarnęła z jej bladego policzka. Uśmiechnęła się do chłopaka zza okularów przeciw słonecznych odsłaniając przy tym rząd perłowo białych zębów.
-Mam nadzieję że nie nudziłeś się za bardzo- zanuciła otwierając swoją aktówkę.

-Świetnie, w takim razie trzymaj...-uśmiechnęła się perliście wpychając mu w ręce plik dokumentów-...to jej rozkład dnia. Pamiętaj że nie toleruje jajek i orzechów laskowych. Przygotowałam jej leki na sen, podaj je w samolocie, lepiej żeby się wtedy za bardzo nie podekscytowała- Wymieniła podając mu listek z białymi tabletkami po czym kiwnęła głową na towarzyszących jej agentów, dając znak by odsłonili w końcu towarzyszącą im dziewczynę. Hisashi wierciła się lekko poprawiając swój długi biały szal. Nie była przyzwyczajona do innych ubrań, zwykle poruszała się w swojej piżamie, dlatego gruba, drapiąca wełna działała jej na nerwy. W końcu jednak puściła szalik by spojrzeć zniecierpliwionego chłopaka.

Usta czerwonowłosej kobiety wykrzywiły się w tajemniczym uśmiechu, widząc reakcję chłopaka. Teraz była pewna że Hisashi będzie bezpieczna, przynajmniej przez ten czas.
-Macie zamówioną taksówkę pod sam hotel. Chyba jesteś na tyle duży że wytrzymasz bez opiekunki- Odparła, poprawiając dziewczynie szalik który teraz omal nie zsunął się na ziemie. Hisashi zdawała się nie zdawać sobie sprawy z napięcia ludzi którzy ją otaczali, byłą teraz zbyt zajęta jej nowym opiekunem. Jej bystre, stalowe oczy badały bladą twarz Tsukiyomi'ego jak skaner, na jej bladym czele pojawiła się mała zmarszczka. Na wszelki wypadek zbliżyła się do chłopaka by lepiej zapoznać się z jego zapachem. W końcu odetchnęła z ulgą poznając jednego z pracowników Easter, po czym złapała się jego rękawa akceptując go jako swego przewodnika. Kobieta w beżowym płaszczu kiwnęła głową.
-Rezerwacja na nazwisko Buri.

Kobieta kiwnęła głową po czym machnęła błyskawicznie ręką jakby odganiała natrętną muchę. Na ten znak agenci rozproszyli się po hali wtapiając się w tłum, nie byli już potrzebni, mogli spokojnie wrócić do firmy nie zwracając na siebie uwagi. Wraz z nimi oddaliła się tajemnicza kobieta, która pomachała im na pożegnanie jak stara przyjaciółka. Hisashi zaczęła się rozglądać nerwowo, próbując zarejestrować każde zniknięcie członków z jej eskorty. Jej gładka twarz nie wyrażała żadnych emocji, w przeciwieństwie do odstających, szpiczastych kosmyków na czubku jej głowy. Przypominały teraz nastroszone uszy psa, który stracił z oczu swojego pana. Nie mogła jednak panikować, nie pozwolono jej, zamiast tego wyprostowała się dumnie ciągle trzymając rękaw jedynej, znanej jej teraz osoby. No własnie...szarooka odwróciła głowę w stronę jej nowego opiekuna. Był inny od znanych jej agentów z Easter...łagodniejszy, mimo to oddaliła się od niego na długość ręki. Była na tyle daleko by szybko uciec, i na tyle blisko by ciągle trzymać koniuszek jego rękawa. Wolała stosować zasadę ograniczonego zaufania do nowego partnera.

Hisashi otrząsnęła się ze swoich myśli słysząc wydane polecenie, ruszyła posłusznie za chłopakiem uwieszona na jego rękawie. W Easter nauczono ją pokory, polecenia są po to żeby je wypełniać. Jej kroki były niepewne, uginała lekko nogi jakby chciała paść na kolana, było to spowodowane tym że przez cały czas w firmie nie musiała się prostować, po za tym nowe otoczenie budziło w niej mieszane uczucia. Owszem, ludzie cały czas się gdzieś śpieszyli i wszyscy trwali w nerwowym oczekiwaniu tak jak w jej domu, ale aura tego miejsca przyprawiała ją o dziwny ucisk w brzuchu.  Przybliżyła się niezauważalnie do Ikuto, nie chcąc go stracić z oczu. Do jej uszu doszedł dziwny pisk, dochodzący z bramek, podniosła swój pytający wzrok na chłopaka. Jego także nie była pewna, nie wyglądał jak członek firmy Easter. Nie nosił czarnych okularów, wykonywał sporo zbędnych ruchów, pachniał trawą a nie prochem, nie miał broni jak inni a jego ręce były o wiele gładsze i mniej zabliźnione. Jednak największa ciekawostka dla Hisashi, latała właśnie koło ucha jej nowego właściciela.

Ostatnio edytowany przez Hisashi (2012-08-27 21:25:34)

Hisashi z zaciekawieniem obserwowała zmianę w postawie chłopaka i jego kociej chary, w odpowiedzi kiwnęła głową napinając mięśnie twarzy by odwzajemnić uśmiech, niestety w tej chwili wyglądało to jak prezentacja uzębienia przed dentystą. Mimo to była z siebie zadowolona, to jej pierwsza taka interakcja z innym opiekunem, i chyba poszło jej dobrze bo kilka osób obok również się uśmiechnęło...tylko trochę głośniej. W końcu złączyła wargi by pomasować obolałe policzki. Niestety jej wesoły nastrój nie trwał długo, w końcu wyszli na plac a przed jej stalowymi oczami wyrosła jedna z największych maszyn jakie w życiu widziała. Jej rogi oklapły jakby czuły nad sobą wyższość tego majestatycznego obiektu. Szarooka widziała już samolot, ba mnóstwo samolotów, kiedy jej opiekunka przyniosła album ze zdjęciami, ale tamte były małe i niepozorne. Ich zadaniem było tylko stanie w tle kiedy jej opiekunowie się uśmiechali lub ukrywanie się w chmurach kiedy pierwszy plan zajmowała dowolna budowla. Przełknęła głośno ślinę, ostatkami siły powstrzymując się od przywarcia do Ikuto, zamiast tego gładkim ruchem sięgnęła po Bogu ducha winną charę, po czym przycisnęła ją do piersi jak dzieci robią to z przytulankami.

Hisashi zawahała się przez chwilę, odwracając się w stronę lotniska, jakby zaraz z hali miała wybiec jej właścicielka by wyrwać ją z rąk tego nieznajomego chłopaka i zabrać ją bezpiecznie do domu. Niestety, dobrze wiedziała że nic takiego nie zajdzie. Jej pani była już daleko, po za tym pewnie byłaby smutna gdyby jej podopieczna teraz zawiodła. Dziewczyna wróciła myślami do małej, kudłatej istotki która teraz rozpaczliwie próbowała przecisnąć się przez jej zaciśnięte palce, po chwili wahania włożyła Yoru za dekolt, by móc obiema rękami przytrzymać się barierek. Może tam gdzie lecą będzie mogła się lepiej przyjrzeć tej małej laleczce. Wyprostowała się dumnie po czym pokonała wszystkie stopnie sprężystym krokiem, by w końcu znaleźć się na pokładzie tego tajemniczego wehikułu. Zgodnie z instrukcją stewardessy usiadła niepewnie na swoim miejscu i złożyła ręce na kolanach.  Oglądała się na wszystkie strony, wręcz zachłystając się nowościami, zapachem tytoniu którym przesiąkła teraz większość osób, spirytusu który chyba miał imitować zapach drogich perfum, owocowego szamponu którego używała młoda kobieta siedząca niedaleko i odgłosem wymiotowania z miejsca za nią.  Odwróciła głowę by zerknąć na zielonkawego mężczyznę i zniesmaczoną staruszkę w czerwonym żakiecie. Zamknęła oczy by wsłuchać się towarzyszące jej dźwięki, mimo dobrych słuchawek wyraźnie słyszała basy piosenki przy której właśnie odpoczywał nastolatek przed nią i pikanie kontrolek dochodzące z kadłuba. Wszystkie te doznania wydawały się wręcz nierealne po latach spędzonych w laboratorium, w jej domu wszyscy byli zimni i zmęczeni tutaj każdy posiadał swoją indywidualną aurę. Niektóre osoby były nerwowe jak ten nieszczęsny pan za nią, inne oglądały z zainteresowaniem wnętrze samolotu, a reszta była spokojna, jak jej opiekun. Zbadanie każdego z osobna zajęłoby jej wieczność, Gdy pierwszy szok minął odchyliła lekko bluzkę by zobaczyć jak radziła sobie kocia chara.