Nanami naprawdę była zła o to, że tak to się potoczyło. Mogła się przecież dobrze bawić z koleżankami. Doszła jednak do wniosku, że niezależnie od tego czy zrobiłaby z siebie pośmiewisko czy nie i tak nie miałaby dobrego humoru. Szczerze? Nie miała ochoty na ten bal. Mogła się odstawić, przyjść w najpiękniejszej sukience z najpiękniejszą fryzurą i profesjonalnym makijażem, mogła swoim wdziękiem zachwycić wszystkich chłopaków na sali i z każdym z nich zatańczyć. Mogła, ale nie chciała tego. Wszystkie jej koleżanki cieszyły się na ten wieczór, bo chciały go spędzić ze swoimi chłopakami lub też po prostu miło spędzić czas z przyjaciółmi, z którymi niedługo będą musiały się rozstać. Ona nie chciała partnera na bal, a na bale jakoś nie była w nastroju. Dlatego to wszystko.
No ale nie miała teraz siły o tym myśleć. Najbardziej zależało jej na tym, by jak najszybciej znaleźć się w swoim pokoju. Opuściła więc sklep i wraz z koleżankami ruszyła do internatu. [zt]

Nanami z koleżankami wkrótce zniknęły z pola widzenia. Tylko jedna z nich została: Camille. Przyglądała się uważnie chłopakowi, który wpadł jej w oko. Kręcił się po sklepie razem z jakąś dziewczyną, która potem poszła do przebieralni. Teraz Camille dyskretnie go obserwowała. Trzeba przyznać, że był naprawdę przystojny. Wysoki, szczupły, dobrze zbudowany. Poza tym Camille miała słabość do Azjatów. Chciała tylko na niego popatrzeć i sobie pójść, gdy ten nagle niewiadomo dlaczego, poszedł kupić sukienkę, która spadła na Nanami. Tak po prostu. Miałoby to sens, gdyby chciał ją wziąć dla dziewczyny z którą przyszedł, ale wtedy po prostu podrzuciłby jej do mierzenia, a nie od razu kupował. To nie było normalne zachowanie. Może on znał Nanami? W takim razie dlaczego do niej nie podszedł?
Tak się właśnie zastanawiając, stała teraz "ukryta" za wieszakiem i gapiła się na niego nie odrywając wzroku.

Hisashi prześlizgnęła się do kabin korzystając z wszechobecnego rozgardiaszu po czym wzięła głęboki oddech i oparła się o ściankę. Nie miała pojęcia co się stało. W jednej chwili przymierzała bluzkę, w drugiej leżała na jakimś placu przytulona do jakiegoś obcego (aczkolwiek sympatycznie wyglądającego) staruszka. Było jej trochę szkoda że uciekła tak bez słowa, mężczyzna nawet pomógł jej wstać. Obejrzała się w lustrze jakby miało jej zaraz opowiedzieć całą historię, ale zobaczyła tylko siebie w wyjątkowo niewygodnych ubraniach i z rozczochranymi włosami. Odbicie dyszało cicho nie wiedząc o co chodzi, po chwili zdjęło sztruksową spódnice i przebrało się w swoje normalne odzienie. Była dziwnie zmęczona tymi zakupami, chociaż stała tu dopiero od kilku minut. Po wszystkim wychyliła głowę z kabiny w poszukiwaniu swojego pana.

Gdy Camille zauważyła, że chłopak na nią spogląda, nie speszyła się. Wręcz przeciwnie, odwzajemniła uśmiech. Nie wiedziała zbytnio jak do niego zagadać, a miała wrażenie, że powinna. Dopiero gdy z przebieralni wyłoniła się kobieca postać, wycofała się odrobinę do tyłu, udając, że przegląda ubrania. Kurcze, wszystko wskazywało na to, że to jego dziewczyna. Szkoda. Ale tak czy siak pozostawała do wyjaśnienia kwestia, dlaczego chłopak patrzył się tak na Nanami i kupił tamtą sukienkę. Musiał ją znać, chyba też był z Japonii. Dlaczego w takim razie do niej nie zagadał?
Miała sporo pytań, ale nie wiedziała jak zacząć taką rozmowę, więc po prostu patrzyła się na niego nadal zastanawiając, co dalej. W ostateczności to po prostu wróci do domu i zapomni o sprawie. Ale to jeszcze nie ten moment.

- O - Oi, spokojnie... - wytrzeszczył oczy. Jej reakcja była bardzo dziwna. Kompletnie się tego nie spodziewał. Poza tym, z tego co zauważył, ubrania które przymierzała były strasznie porozrzucane. Czy coś się stało podczas jej małej przygody? Może wystraszyła się lustra? Albo źle zakładała rzeczy? Tak, sądząc po Hisashi to całkiem możliwe...
- Nic się nie dzieje, Hisashi - pogłaskał ją po głowie po czym delikatnie od siebie odkleił. Wcale nie mówił, że nie może się do niego przytulać czy coś, ale nie powinna się aż tak bać. Westchnął cicho, zabierając porozrzucane rzeczy z przebieralni, coby inne kobiety mogły skorzystać z miejsca o wymiarach metr na metr. Odkaszlnął.
- Widzisz? To tylko przebieralnia. Nic więcej, nic mniej - dodał, wychodząc z przymierzanymi przez nią ubraniami. Zastanawiał się, czy w końcu będzie je chciała, czy też nie. Zawsze mogą jeszcze poszperać, choć powoli się męczył. Poza tym Hisashi powiedziała, że ma już dość...
Było jeszcze wcześnie. Co mogą takiego robić?
Ciekawe czy jej plan dnia to przewiduje.

Ikuto przechylił głowę. Spędzili tu dużo czasu i trochę żałował, że nie udało się jednak nic kupić Hisashi. Cóż... może zrobią to później, ewentualnie będzie mierzyć ubranka w domu. Widocznie nie przepadała za ciasnymi pomieszczeniami. Na szczęście miał sukienkę... dla Nanami. A nawet tą samą w swóch rozmiarach. Gdy Yoru ich z powrotem znajdzie, będzie wiedział, gdzie się udać, ażeby podarować jej prezent.
- No dobrze - zaczął wieszać ubrania z powrotem na wieszaki. Musieli je ładnie odstawić, aby przyszli klienci mogli kupić te ubrania, a przede wszystkim, aby sprzedająca nie była na nich zła. Spędzili tu trochę czasu i byłoby głupio, gdyby narozrabiali.
Gdy w końcu skończył porządki i poodwieszał ubrania we właściwe miejsca, chwycił Hisashi za dłoń i wyszli ze sklepu. Nie wiedział właściwie, dokąd teraz mieliby iść... ale sądząc po okolicy, gdzieś niedaleko musiało zaczynać się bardziej zielone miejsce. [zt]