Ikuto, mimo kociego węchu, w miarę dobrej orientacji w różnych terenach i trzeźwym umyśle, czuł się zakręcony jak piłka podczas meczu. Owszem, cieszył się ze spaceru, ale mętlik w głowie uniemożliwiał mu podstawowe czynności. Jak w ogóle się tu dostali? Nie miał pojęcia. Jedyne, co wiedział na pewno, to to że byli daleko od hotelu. Od razu w dżunglę...
- Ubrania? Chcesz sobie coś kupić? - zapytał, patrząc na Hisashi ze zdziwieniem.
Oby tylko nie musiał wchodzić z nią do przebieralni... ekhmn.

Ikuto uniósł brwi, zdziwiony zachowaniem Hisashi. Cóż, jakby to powiedzieć... znowu znalazł się w niezręcznej sytuacji. Nie pomyślał, że w tym momencie wpadną do sklepu i nie miał przy sobie ani grosza. Zakładał, że nie będą znowu zamawiać taksówki, a do sklepów mogą pochodzić sobie później. Poza tym wybiła go z tropu swoją nagością, nie miał w myślach żadnej wzmianki o pieniądzach. Westchnął.
- Kupiłbym, gdybym miał pieniądze... - odparł. Dlaczego Hisashi patrzyła na niego w ten sposób? Wyglądała zabawnie, choć pewnie starała się bardziej uroczo. Uśmiechnął się co nieco. Wyglądała naprawdę pociesznie.
- Możesz poprzymierzać, jeśli chcesz.

Ikuto już chciał zapiąć ją sam, i to w miarę szybko, na szczęście zrobiła to sama i bez jego pomocy. Zrozumiał, że opiekunka najprawdopodobniej dała jej wcześniej pieniądze. W sumie to dość logiczne. Nie dałaby jej żyć tutaj tak po prostu, bez jakichkolwiek środków do życia. Ikuto przytaknął, gestem pokazując, że może wejść do środka.

No tak. Mógł się domyślić, że skoro Hisashi była wychowywana w zamknięciu laboratorium Easter, to niewiele wie o podstawach normalnego życia. Poklepał ją po głowie w sposób taki, jakby chciał ją właśnie zlinczować. Nie zabrakło mu jednak dobrego humoru. Sam przez to uczył się większej troski wobec niej. Odkąd musiał trzymać na dystans swoich przyjaciół, robił to bardziej biernie niż czynnie. Teraz miał okazję aktywnie się wykazać.
Nie, żeby Hisashi znaczyła dla neigo coś więcej. Lubił ją, ale... niedługo się znali. Choć pewnie będą mieli okazję poznać się bliżej.
Nie w fizycznym sensie.
- Nie. Najpierw musimy coś wybrać - Ikuto zaczął się rozglądać. Nie czuł się w swoim żywiole, a czuł, że będzie musiał wczuć się w atmosferę tego miejsca. Tyle kobiet wokół... dziwne uczucie. Podczas gdy przechodził z Hisashi między kolejnymi wieszakami, kilka z nich oglądało się, szepcząc coś między sobą.
"Patrz, jaki przystojny!", "On jest zza granicy, prawda?", "Pewnie jest turystą...", "Jaakie ciachooo!" i tym podobne rzeczy.
- Co sądzisz o tym? - spytał wreszcie, pokazując jej kilka bawełnianych, kolorowych bluzek w pastelowych kolorach. Jedna była zielona, druga - szara z różnorakimi plamami. Kociouchy starał się dobierać ubrania przede wszystkim do włosów Hisashi. Zapewne każdy stylista uznałby to za jej największy atut, zaraz po budowie ciała.

- Chyba w Twoim rozmiarze - ocenił, przykładając jedną z bluzek przed Hisashi. Ikuto nie zwracał najmniejszej uwagi na mały rozgardiasz, jaki zrobił się wśród innych kobiet na jego punkcie. Był do tego wręcz przyzwyczajony. Zresztą, dla niego każda z nich była obca, nic go z nimi nie łączyło. Zapewne to pierwszy i ostatni raz w życiu, gdy się spotkają. Dla niego były ważniejsze osoby. Właściwie jedynym powodem, dla którego podobał mu się wyjazd tutaj (oprócz ogólnej wolności), również była kobieta. Przyjaciółka, z którą strasznie chciał się zobaczyć, którą, mimo wszystko...
kochał.
"Dlaczego jeszcze do niej nie zadzwoniłeś...?"
Próbował sobie znaleźć różne wymówki. Zmiana czasu, Hisashi, rozgardiasz w planie dnia... ale tak naprawdę powinien to zrobić, gdy był jeszcze w Japonii. Zabawne. Ten Ikuto, który nigdy niczego się nie boi, odwleka tak ważną, może jedyną okazję. Smutne.
- Tam masz przebieralnie - wskazał wolną "kabinę" z odsłoniętą kotarą na znak, że można z niej skorzystać.
- Wejdź do środka, zasłoń zasłonkę i przymierz je, jeśli Ci się podobają.

Dziewczyna stanęła przed sklepem. Nie był to może jedyny butik w Paryżu, ale zdecydowanie z tych znajdujących się blisko szkoły, ten był największy. Miał kilka pięter i różne działy: damskie, męskie, dziecięce, młodzieżowe, znajdowały się tu zarówno trampki i t-shirty, jak i ubrania na studniówkę. Słowem, było w czym wybierać. Ale równie łatwo było się też zgubić i oddzielić od przyjaciół. Jednak nie martwiła się o to. Nie była już małym dzieckiem, by przerażało ją zgubienie się w sklepie. Dziewczyny weszły przodem, a jedna z nich pociągnęła Nanami za sobą. Wciąż nie była w pełni przekonana do tego wszystkiego, a przynajmniej nie wyrażała tyle entuzjazmu co one. Zmieniło się to jednak, gdy weszła do środka i rozejrzała się po tych wszystkich sukienkach, jakie znajdowały się w dziale z tyłu, z poważnymi kreacjami. Zdała sobie sprawę, że szukanie ubrań na bal to przecież samo w sobie także jest zabawą.
- Masz co do niej jakieś wymogi? Krój, kolor, długość albo co? - zagadnęła jedna z koleżanek. Nanami pokręciła przecząco głową.
- Sama nie wiem. Rozejrzę się.

Hisashi wbiła swój wzrok w taflę lustra, odbicie spojrzało na nią tak jakby próbowało sobie przypomnieć na kogo patrzy. Coś naprawdę jest nie tak, chyba powinna o tym powie...oparła czoło o przyjemnie chłodne lustro. Miała wrażenie że jej głowa zaraz eksploduje. Co się stało? Otruto ją? Kiedy? Jak?
"Mam na imię Hisashi Buri."
Jej nogi chwiały się jakby były z waty, i tylko cudem jeszcze mogła na nich ustać. Miała wrażenie że cały świat zaczyna się kręcić. Przed oczami mignął jej obraz tabletek które dała jej opiekunka.
Dziewczyna otworzyła oczy i ponownie spojrzała na swoje odbicie, tym razem chłodnym i trzeźwym. Spokojnie na sobie bluzkę i przygładziła włosy. Pierwszą myślą jaka ją nawiedziła było...
-Powinnam ubrać inny stanik- szepnęła do siebie.