Chłopak zerknął na nią, gdy odezwała się tym charakterystycznym "słówkiem". Siedział na brzegu pralki, zastanawiając się, czy powinien teraz wyjść, czy jeszcze coś zrobić. Czego Hisashi mogła od niego oczekiwać? Nie sądził, że ten wyjazd postawi przed nim tak ogromne wyzwanie.
Na szczęście para, piana i woda zakrywały dziewczynę w dostatecznej formie.
- Wszystko dobrze? - zapytał spokojnie. Jeśli czegoś chciała, zawsze mogła poprosić, czy coś. On miał w planach wykąpać się później.

Po uniesieniu brwi, Ikuto podniósł przesuniętą w jej stronę butelkę. Właśnie wtedy zorientował się, że jest to szampon do włosów. Co się robi szamponem do włosów? Myje włosy.
... miał umyć Hisashi włosy? Sam nie wiedział, czy to odpowiedni pomysł, ale skoro jest taka potrzeba...
W sumie to wszystko tu mogło być możliwe: nawet kamery Easter kontrolujące jego ruchy w tym czy innym pomieszczeniu. Może właśnie ich monitorowali? Niedobrze. Bardzo niedobrze.
W ostateczności Ikuto przytaknął na polecenie Hisashi. Podszedł do niej bliżej, odstawił butelkę na bok i zaczął namaczać jej włosy, starając się, aby woda nie wpadła jej do oczu. Robił to bardzo uważnie i starannie, jak wszystko, co wykonuje się pierwszy raz w życiu.

Ikuto starał się skupić na włosach, pomijając choćby zerkanie na jej część ciała nad wodą. O dziwo dobrze mu to szło, ba! Hisashi zdążyła go pochwalić za jego "umiejętności". To bardzo miłe z jej strony.
Niespodziewanie zauważył, że część jej włosów się porusza. Zupełnie, jak jego uszy, gdy posiadał je na głowie dzięki Yoru. Dobrze, że go tu nie wpuścił. Hisashi nie leżałaby pewnie tak spokojnie, jak teraz. W każdym razie postanowił coś zrobić z jej różkami, które też musiał umyć (w końcu składały się z włosów, a przynajmniej tak wyglądały). Zaczął więc je przecierać delikatnie palcami, wcierając w nie wodę i tez je mocząc.
Nadeszła pora na użycie szamponu. Ikuto nałożył go sobie na dłonie, a następnie rozprowadził po włosach Hisashi, koncentrując się szczególnie na okolicy rogów.

Chłopak przytaknął, doprawdy nie rozumiejąc jej nagłej i zaskakującej reakcji. Wszystko wykonywał tak, jak mu rozkazała: z delikatnością zwykle niespotykaną u mężczyzn, zwłaszcza w jego wieku. Ikuto jednak nie był zwykłym chłopakiem w wielu dziedzinach, i tu też nie mogło być inaczej. Matka natura była dla niego zbyt łaskawa.
Ikuto dokończył swe zadanie, łącznie z płukaniem, które już było zadaniem "z górki". Wkrótce Hisashi miała czyściuteńkie i piękne włosy, które należało już tylko wysuszyć.

Chłopak na sam widok, że wychodzi z wanny, obejrzał się w kafelki przed wanną. Nie miał zamiaru patrzeć, jak Hisashi się przebiera. Co prawda nie wyglądała na skrępowaną, ale on nadal miał ludzkie instynkty i odruchy. Dlatego walczył między instynktem mężczyzny a odruchem normalnego człowieka.
- J - Ja... wykąpię się za chwilę - znów poczuł wypieki na twarzy. Jak tak dalej pójdzie, to to się dobrze nie skończy.

Odprowadził ją wzrokiem (oczywiście, gdy była już do niego odwrócona plecami), a gdy zniknęła z pola widzenia, westchnął cicho. Nie sądził, że zajmowanie się Hisashi okaże się takie męczące... i krępujące. W każdym bądź razie miał okazję, żeby samemu wziąć szybki prysznic. Szybko zamknął na zamek drzwi od łazienki, wyskoczył z reszty ubrań i zajął pozycję w kabinę. Woda orzeźwiła jego sposób myślenia oraz przywróciła do życia, choć nadal czuł, jakby nie był ranek. Czyżby spał za długo? Całkiem możliwe.
Granatowłosy wyszedł z pomieszczenia po dziesięciu minutach, ubrany w swoje znoszone spodnie. Przeszedł do swojego pokoju w poszukiwaniu ubrań, które jeszcze ładnie pachniały i jeszcze nie były wygniecione niczym ścierka. Takowe znalazły się w jego nierozpakowanych rzeczach. Ikuto mógł w ten sposób ubrać się i swobodnie przeciągnąć. Wrócił na korytarz, mając nadzieję, że Hisashi wie, że na spacer trzeba się ubrać.
- Idziemy na spacer, nyan? - Yoru podleciał do swojego właściciela.
- Musimy się zapoznać z okolicą. Trochę tu pobędziemy.

Gdy Ikuto zobaczył Hisashi w takim, a nie innym stroju, uśmiechnął się delikatnie. Było to między innymi odetchnięcie ze świadomością, że dziewczyna ma na sobie cokolwiek innego, niż jego koszulę. Miał ich jeszcze kilka, ale szorty i bluza bardziej zasłaniały ciało niż sama koszula. Wiadomo.
- Dobrze, chyba możemy iść - spojrzał w stronę okna. Na jego oko godzina powoli zbliżała się do południa. Zastanawiał się, w którą stronę dziś pójdą. Wolałby nie za daleko, aby się nie zgubić. Mimo wszystko był bardzo ciekawy Paryża i widoków tego miasta od wielu stron.

- Spaaacer, nyaaan - zanucił Yoru razem z nią. Cóż, nadal było ciężko im się dogadać, ale musiał przyznać, że pod niektórymi względami lubił Hisashi. Ikuto zdążył zamknąć pokój hotelowy, nim Hisashi zaciągnęła go na dalszą część korytarza. Była zaskakująco odważna i bezpośrednia, jeśli chodzi o wykonywanie różnych czynności. Miał nadzieję, że się nie zgubią.
"Inaczej utkniemy w środku Paryża..." [zt]