Alice zdziwiło to co zrobiła nieznajoma. Jednak teraz miała pewność, że czarne jajka były pod jej komendą. Widząc dziwnie wyczekując spojrzenia oraz słysząc co mówiły(w końcu koty maja dobry słuch, a poza tym rozumiała mowę zwierząt(co prawda Hisashi nie jest zwierzęciem, ale mówi jak one)), zrozumiała, że te chcą porozmawiać. Jej gniew się ostudził, myślała jasno. Spokojnym krokiem przeszła naokoło jeziora i podeszła nie bliżej jak na 5 metrów.
-Niepotrzebny ci tłumacz, rozumiem twoją mowę. - zwróciła się do Hisashi, patrząc na nią badawczo. Mina rozglądnęła się. Dopiero teraz zauważyła zniknięcie Hime.
"Alice-chan! Hime zniknęła!"
"Co?!"
Jednak pomimo tej wymiany myśli, brunetka nie przejawiła jakiegokolwiek przerażenia. Może wewnątrz siebie.

Znów pojawił się smutek w jej oczach. Ale teraz już się nie cofnie przed tym co zaczęła.
-Chcę żebyś zaprzestała swojej 'działalności'. Wiesz co zrobiły jajka X biednym zwierzętom? Jedne małe szczeniaki, dzięki ich energii zniszczyły cały sklep i wystraszyły całą resztę! A niektóre zwierzęta przez to zginęły! Jaki masz powód, żeby to robić?- brunetka patrzyła na nią zdenerwowana. Mina patrzyła niespokojnie to na Yoru, to na Bellę i Miku oraz Hisashi. Potem na boki, bowiem jajka X powróciły i dalej były w parku. Całkiem w pobliżu. Teraz prócz obecności ich wszystkich, doszła dziwna światła świadomość, która nie była ani charą, ani człowiekiem, ani jajkiem. Była wszędzie, a najbardziej w górze.
-Alice-chan... - wymamrotała cicho do właścicielki. Brązowowłosa kiwnęła głową. Też to czuła i niewątpliwe było, że tamta czwórka też.

- (Jestem tylko wykonawcą...-odparła spokojnie. Jej ton był ciepły jak kostka lodu oblana ciekłym azotem na północy Syberii. Spotykała się już z takimi sytuacjami już zbyt wiele razy żeby się nie przyzwyczaić, po za tym jej opiekunka nauczyła ją formułki którą ma się tłumaczyć. Co prawda nie zawsze działała i raz skończyło się to postrzałem ale póki co nie była na tyle kompetentna żeby negować decyzję szefa. Wracając do sprawy...
-(...wszystkie skargi i zażalenia proszę kierować pod...)- Zaczęła recytować numer, adres i fax. W trakcie uniosła oczy to góry ze skupieniem obserwując niebo w poszukiwaniu nowego obiektu. Miała złe przeczucia. Czyżby to było Embryo? Chyba trochę za wcześnie, w końcu nie miała odpowiedniej liczby jajek więc co to może być? A tak bardzo chciała uniknąć walki...

-(Właściwie to nie.)- Odparła bez mrugnięcia okiem zgodnie z prawdą. Nigdy nie czuła się winna za to co robiła, raz nawet próbowała ale skończyło się na bólu głowy i burczeniu brzucha. Była uczona że to nie jej zmartwienie więc się nie martwiła. Jasno i klarownie. Nie rozumiała wzburzenia brunetki, pewnie te zwierzęta były z nią w jakiś sposób związane dlatego tak się zachowuje. Opiekunka jej to kiedyś tłumaczyła.
- To chyba wszystko co mogę dla ciebie zrobić.)- westchnęła, już na wstępie oczekując dezaprobaty dziewczyny. Po tym zdaniu zawsze zaczynały się problemy, jednak nie ruszyła się ani o milimetr. Nie obawiała się ataku. Ich dialog przerwało pojawienie się małej koniczynki. Hisashi zerknęła na nią bez zainteresowania bo czym spojrzała ponownie w górę. Embryo nie było.
"Fałszywy alarm"
Pstryknęła palcami odsyłając jajka X z powrotem do miasta po czym ukłoniła się dziewczynom na pożegnanie.
-( Do widzenia)

"Śliczne..." pomyślała Yumi, opierając się o jedno z drzew za plecami Alice. Nie zdążyła dogonić latających dookoła jajek, jak wszystkie zrobiły się śnieżnobiałe. Takie czyste, takie piękne, tak...
wspaniałe. Dla tego widoku warto było pobiec bezmyślnie za złowrogimi istotkami, za co Shikari bardzo się na nią oburzyła. Teraz nie miała jednak zamiaru przejmować się taką sprawą. Pierwszy raz widziała ciemną stronę Shugop Chara, i była bardzo zaciekawiona. Może gdy uda jej się zapytać ojca o te sprawy, zdobędzie odpowiedzi. Nie wiedziała jednak, czy dziś będzie w stanie z nim porozmawiać: po całodniowej pracy zawsze wracał do domu bardzo zmęczony.

"Właśnie. Babcia się pewnie martwi, niedługo będzie pora na obiad..."

Widząc, co się tam dzieje, natychmiast schowała się za drzewem. Nie mogła znieść tego widoku: osoba na jej oczach była duszona, sina, cierpiąca. Yumi jest bardzo wrażliwą dziewczyną i ciężko jej był to znieść, zwłaszcza w jej młodym wieku.Gdy odważyła się delikatnie wychylić, usłyszała plusk wody. Między drzewami dojrzała charakterystyczne, niebieskie włosy.
"Niebieskie...? A - Ale to... niemożliwe..."
Yumi nie mogła wyjść z szoku. Osoba, którą niedawno poznała jako tą miłą, pomocną i życzliwą, właśnie udusiła człowieka bez większego powodu i wrzuciła go do wody. Zrobiła to bez cienia wątpliwości czy ludzkich uczuć! Czarnowłosa poczuła, jak kręci jej się w głowie. Ciężko jej było znieść ten cały ciężar na raz. Rwała się do pomocy, a jednocześnie bała się, że jeżeli wyjdzie...
... to czy Hisashi zniszczy również ją?
- Chodźmy stąd, szybko, nyan!
Dziewczynie jednak nogi zrobiły się zupełnie, jak z waty, reszta ciała również. Nie mogła wykonać ani jednego ruchu.

Czuła jak coś ją dusi. Zrobiło jej się ciemno przed oczami i jedyne co widziała to oczy Hisashi.
-Alice-cha.... - jej chary natychmiastowo zostały zamknięte w jajkach. Jajka obydwa upadły i poturlały się w stronę drzewa, za którym kryła się Yumi. Alice zaczynało brakować tchu. Po krótkiej chwili usłyszała plusk i jej głowa znalazła się pod wodą.
"Ja nie chcę tak zginąć, nie chcę, nie..." - wtedy koniczynka, którą jeszcze trzymała rozbłysła, odrzucając niebieskowłosą na najbliższe drzewa, ścinając ich kilka po drodze, tylko samym odrzutem. Oczywiście przedtem sprawiła, że ta puściła brunetkę, a już prawie zdrętwiałe ciało dziewczyny, uniosło się. Otaczała je bariera białego światła. I to już nie była tylko świadomość koniczynki. Teraz to był Sumpty Clover, trzecia z koniczyn, siostra Dumpty Key'a i Humpty Lock'a. A wysoko w górze, gdzieś ponad chmurami leciało Embryo. Czuło wezwanie, ale też niebezpieczeństwo. Nie zbliżało się. Posłało tylko myślowy przekaz.
"Żyj, bo to jeszcze nie ten czas." - jego obecność zaraz znikła.
W tej samej chwili ciało Alice przestało sinieć i po chwili wróciło do normalnego koloru. Kopuła posadziła ją na ziemi, ale dalej ją otaczała. Nic nie mogło się przez nią przedrzeć, nawet Hisashi, mimo swego wyćwiczenia. Alice zaczęła kaszleć, łapczywie chwytając powietrze. Usiadła, dysząc ciężko. Jajka zabłysły, jednak się nie otworzyły. Za to potoczyły w stronę Alice i już wkrótce, leżały bezpiecznie koło właścicielki. Ta spojrzała z przestrachem na Hisashi. Trudno się dziwić. W końcu była osobą, która niemal pozbawiła ją życia. Alice czuła ciepło, ciepło roztaczało się też wokół niej. I czarnowłosa dziewczynka, i Bella mogły jej czuć. W pierwszym przypadku, złagodziło strach i przerażenie.