- Tato, tato! Opowiedz mi bajkę!
- Dobrze już, dobrze - mężczyzna dochodzący do czterdziestki posadził sobie córkę na kolanach. - O czym?
- O domku, tatku!
Mężczyzna spuścił powoli wzrok. Przydługa grzywka przykrywała jego prawe oko. Tajemniczy uśmiech wydawał się wyrażać radość, z jaką mógł opowiadać córeczce o jej rodzicielce, braciszku, młodszej siostrze i ich domku na przedmieściach, przyobleczonym zielonym bluszczem.
Dziewczynka uśmiechała się do niego, słuchała, jakby był kimś zaczarowanym. Zamiast ich dwóch pokoi na krzyż widziała teraz ogromny salon, kuchnię, jadalnię, uśmiechniętą mamę, biegającą siostrę i brata po pokojach na piętrze, bawiących się na podwórku, chodzących razem do parku, do wesołego miasteczka. A ona, mała Yumi, razem z nimi.
Miała w zwyczaju mówić o tych realiach "bajka". Bo nigdy nie miała niczego więcej, niż te dwa pomieszczenia w kratkę, ojca opiekującego się nią do granic możliwości, czarnego kota i skrzypce. Podobno to co mówił, to prawda... ale doceniała to, co ma, i wiedziała, na czym stoją. Nie mogą się stąd ruszyć. Nie mogą się ujawnić, nawet po nazwisku. Gdy cały czas niebezpieczeństwo grozi człowiekowi, ciężko jest żyć w ukryciu. Gdy Yumi Tsukiyomi zaczęła dorastać, Aruto wyruszył do tajnej pracy, wracając tylko na wieczory. A ona? Także zajęła się zarabianiem na życie. Zamiast szkoły i przyjaciół codziennie, spokojnie wyjmowała skrzypce w popularnej, zatłoczonej ulicy artystów.
Nie no, ma towarzystwo. Swojego wiernego, opiekującego się nią przyjaciela. I małą istotkę o kocich uszkach, zwaną Shugo Charą.

Tymczasem Ikuto Tsukiyomi wraz z Yoru rozstaje się z Seiyo. Jako pełnoletni chłopak po maturze międzynarodowej leci do Paryża, w celu oświadczenia swojej kochanej przyjaciółce bardzo dobrych wieści.Co odkryje w Europie oprócz niej? Co z jego przyjaciółmi? Kogo pozna tam, i czy będzie to owocna wyprawa?
To wszystko zależy od nas. Odtąd zaczyna się nasza historia.